+A შრიფტის გადიდება | -A შრიფტის დაპატარავება

***
ბავშვობაში ,როცა დედა იგვიანებდა,
კართან ვიდექი,
მეგონა ასე უფრო მალე მოვიდოდა.
ვცდილობდი
ვინმეს ფეხის ხმა
მიმემსგავსებინა დედაჩემისას,
ესეც მყოფნიდა დასამშვიდებლად —
იქნებ ის არის.

***
არასოდეს ყოფილა ცხოვრება სიზმარი.
ჩემი ცხოვრება ზედმეტად რეალურია იმისთვის,
რომ ბედნიერებას დავუთმო მხოლოდ.

არც ის მითქვამს — რთულია ბედნიერება.

თუ ვარსკვლავები არ ანათებენ,
ეს იმას ნიშნავს, რომ სხვა მხარეს ვდგავარ.

სულ ერთი ლექსი —
ერთი ტკივილიც მაბედნიერებს,
თორემ
სიმშვიდე რა ჩემი ხელობაა,
ცივი სიმშვიდე,
რომელიც იმის შეგრძნებას მიტოვებს,
შენს დახრილ ჩრდილზე მოვდიოდე
და მზეს ვეძებდე.

***

ვერაფრით მოვიშინაურე ეს დღეები,
ყველა მათგანი ხელებში მაკვდება,
როგორც უცხო ადამიანი,
სადღაც, გზის პირზე.

დგას ჩემი ლექსი,
ხმაურში მოქცეული სიჩუმესავით
და არაფერს ელოდება,
მხოლოდ ცდილობს, რომ
გაუძლოს შენი ზურგის
სიმხურვალეს.

***

დღეს ჩემი ბავშვობის სახლს ჩავუარე,
რაღაც სიმძიმე ვიგრძენი გულში,
გზა გავაგრძელე,
მაგრამ ჩემგან ვიღაც გავიდა.

სუნი რომ ჰქონდეს ჩემს ბავშვობას,
მას დედაჩემის სუნი ექნებოდა.

***
სიმარტოვე ისაა,
სკამზე გადაკიდებული მაისური
რომ სჩანს სარკეში
და მხოლოდ გულში იმეორებ:
როგორ მიყვარხარ.

***

წყალს კი არა ლექსებს ვატანდი
ჩემს ყველა კოშმარს,
რომ არსად დაკარგულიყვნენ
იქ… სხვა ყოფაში.

***
(მამა)
თავის სიზმარში იწვა ქალაქი,
წყნეთის სუსხი კი ძვლებში ატანდა.
ის შემოვიდა — სველი, ამაყი
და მხრით ფოთლები შემოიტანა

---

---

---